Living on the sled!

En dan is het zover! De temperatuur is flink gedaald, een beetje nieuwe sneeuw bedekt de trails, tijd om de sledes voor te bereiden! 

Kapotte onderdelen van de sledes worden gerepareerd, en elke slede wordt voorzien van een sled bag. Daar zitten de gasten in wanneer we op tour gaan. Er zijn verschillende soorten sledes, de een wat steviger, de ander wat flexibeler. Tijdens het voorbereiden worden we steeds enthousiaster. Wanneer kunnen we eindelijk voor het eerst op pad? Hopelijk duurt het niet lang meer voordat het zover is!

En daar hoeven we inderdaad niet lang op te wachten: de eerste tocht op vrijdagmiddag is een feit! Na een korte uitleg van het klaarzetten en besturen van de sledes gaan we aan de slag! De sledes de kennel in, de lijnen voor de honden uitrollen, het anker in de grond, en het extra veiligheidstouw vastmaken. Mocht het anker nog niet voldoende grip hebben in de grond, dan houdt het touw de slede tegen als de honden willen gaan rennen. Want als ze gaan, dan gaat de slede mee. Wel even wat anders dan de rem van de sneeuwscooter.

Wat ook anders is dan alle trainingen die we tot nu toe gedaan hebben, is het aantal honden dat je meeneemt. Met de sneeuwscooter hadden we er vaak tussen de 10 en 14 per team, met de sledes zijn het er maar 4 tot 6. En als je met 6 mannen voor de slede rijdt, begrijp je wel waarom het er geen 14 zijn 😅. 

En na het harnassen van de honden is het eindelijk zover: we gaan op pad! Met Anna in de slee, ik erop, en 6 mannelijke viervoeters ervoor was het een waar avontuur. Want wat zijn ze sterk! Zodra de slede los is en ze zien het team voor je vertrekken, gaan ze zelf ook. En met zoveel kracht voor je, en soms veel ijs op de trails, is remmen een echte uitdaging. Maar wat is het ontzettend gaaf om te doen! Als je een tijdje op de slede hebt gestaan krijg je steeds meer gevoel hoe je hem moet 'besturen'. En dat ging goed, want we zijn niet omgevallen!

Inmiddels hebben we er al meer trainingen op de sledes op zitten, en ik kan er geen genoeg van krijgen! De omstandigheden zijn nu veel beter: de temperatuur zakt steeds meer, er is nieuwe sneeuw gevallen, en de trails worden steeds beter. Het rijden op de slede voelt vertrouwder, al kan ik het omvallen al wel van mijn lijstje strepen 😅. Nu is het vooral veel kilometers maken om zoveel mogelijk te oefenen.

En niet alleen het sleeën moeten we oefenen, maar ook de trails. Die zijn nu allemaal geopend, en het is aan ons om straks met onze gasten mooie tours te gaan rijden. Vaste routes zijn er niet, die bepalen we zelf. Afhankelijk van de weersomstandigheden, de kwaliteit van de trails en hoe de honden het doen bepalen we welke trails we rijden. Onderweg kan het zijn dat het sneller of langzamer gaat dan gepland. Dan kort je de route in, of je breidt hem juist uit. Belangrijk dus om de trails goed te kennen! Vanaf nu dus alle aandacht op het leren van de weg. En ja, dat gaat met vallen en opstaan. Maar het gaat steeds beter, en ik heb nog eventjes tijd voordat de eerste echte tours zijn. Dat gaat goedkomen!

Waar je op de sledes ook iets vanaf moet weten, is veiligheid en eerste hulp. Wat vooral van belang is, is het herkennen en behandelen van frostbite en onderkoeling. En dat het koud kan zijn heb ik wel gevoeld de afgelopen week! De temperatuur op de moerassen en meren daalde tot rond -30°C, en dan is goede warme kleding echt noodzakelijk. Laagjes, laagjes, laagjes! 

Samen met de collega's van het Activity team hebben we een dag safety-training gehad om te leren hoe je in verschillende situaties moet handelen. Erg leuk en leerzaam! En met deze kennis kunnen we vol vertrouwen straks onze tours gaan doen. Ik heb er ontzettend veel zin in!